OTURSAM AĞLASAM

Geçenlerde Oğulcuk bir tufana uğradı. Sizlerden uzak olsun. Bir dolu geldi güneyden. Kurşunlu’dan, Yöhmür’den. Bağları yel talaz bürüdü. Boğazdan bizim eve doğru yürüdü. Yürüdü ne kelime? Ortalık toz duman. Zaten gökyüzü kararıp duruyordu. Her yanı bir duman kapladı. Bir bastırdı yağmur...Aman Allah! Göz gözü görmez oldu. Yer gök bir oldu sanki. Yağmur doluya döndü. Bir yağıyor şakır şakır...Camları kırmacasına.

O anı Sevgili Buse şu cümleyle paylaşmış:

“Bir an Kelime-i şehadet getirip Azrail’i bekledim, diyebilirim.” Bir de gözleri yuvasından fırlamış, korkmuş bir figür. Zaten açıklamada “ Korkmuş hissediyor” notu var.

Sevgili Harun da evlerinin balkonundan iki kare görüntü almış. Olay anı tüm canlılığıyla bu iki kareye yansımış. Harun duygularını iki cümleyle aktarmış:

“Köyü sel bastı. Yozgat’ta yaz havası böyle olur.” Nokta yerine şaşırmış iki insan yüzü figürü koymuş Harun. Bunların adı nedir, nasıl kullanılır? Ben bilmiyorum. Gerçi Yağmur anlatmıştı, ama unutmuşum.

Bu anlattıklarım birkaç dakikalık zaman diliminde olup bitti. Ortalık yatışınca bahçeye indik. Biberlere acemi bir tırpancı girmiş gibi. Çiçek,tomurcuk,darma dağın. Asmalar budanmış. Kolu kanadı kırık. Domatesler,kavunlar tüyü teleği yolunmuş tavuğa dönmüş. Tefekleri sarma saçın. Yerle bir...Anadan üryan insan gibi. Melul mahzun bakıyorlar. Cennet taamı kabaklar da anadan üryan kalmış. Tefekleri yer ile yeksan olmuş.

İçimi bir hüzün kapladı. Ağlamaklı oldum. Bu yıl ikinci kez doluyla haşir neşiriz. Bilemedim bu feleğin bize kastı ne? Onca emeğimiz heder oldu. Otursam ağlasam el beni kınar m’ola?

Tek tesellim derenin öte yakasına dolu pek zarar vermemiş. Hurşut Can’ın bahçesine hemen hemen hiç uğramamış. Yavaş İsmail’in bahçede de pek bir hasar yok. Feyaz’la Şıh Ömer’in bahçeler insanın yüzüne gülüyor. Oralar tertemiz. Gözümle görmesem inanmazdım.

Tam yeri geldi anlatmanın. Köyün birinde böyle bir demde hava bulutlanmış. Yağmur havası. Atıştırmaya başlamış hafiften. Kadıncağız açmış ellerini:

“Oğlumun tarlasına gurban olduğum!”

Biraz sonra yağmur doluya dönmüş. Kadın ananın duası da dönmüş:

“Âlemin tarlasına,âlemin tarlasına! Esirge oğlumun tarlasını gurban olduğum...”



Şimdi yaralarımızı sarma faslındayız. Artık ne kaldıysa topluyoruz. Turşu murşu değerlendirmeye çalışıyoruz. Buna da şükür. Ne yapalım kısmette bu kadarmış. Zaten çiftçinin karnını yarmışlar da kırk tane “Gelecek yıl” çıkmış. Gelecek yıl yüzümüz güler inşallah!

“Bu yıl bize gülmek haram

Belki seneye...”

13.09.2014