NEŞET ERTAŞ’IN “VEDA”SI

Bozkırın Tezenesi Neşet Ertaş aramızdan ayrılalı 9 yıl oldu. Rahmetli’nin vefatı 26 Eylül 2012’dir bilindiği üzere. Sesi, avazı kaldı bize yadigar. Dünyalar durdukça da o ses Anadolu coğrafyasında dalgalanıp duracak.

Geçenlerde Neşet Ertaş’ın son şiiri Veda’yı paylaşmış bazı dostlar. Şiirin teması veda duygusunu uyandırıyor. Bu şiiri Erol Parlak  Neşet Ertaş’ı anlattığı “Garip Bülbül” kitabına almış. Erol Parlak diyor ki:”Neşet Ertaş ölümünden bir ay önce İzmir’e gitmeden bu şiiri bana verdi. Kitapta yer almasını istedi. Kendisi çalıp söyleyecekti ama bana emanet etti.”

Erol Parlak ve Birol Ertaş da şiiri yorumlamışlar. Dinledim. Hakikaten çok etkileyici. Bozlak ayağında çalıp söylemişler. Gönüllerine sağlık.

.

Buraya kadar güzel de benim takıldığım bir nokta var. Veda, Âşık Veysel’in “Mecnun Gibi Dolaşırım Çöllerde”sine ne kadar benziyor. O kadar olur yani. Tematik benzerlik. Ölçü. Ayak, redif…Hemen hemen aynı.

Her iki şiiri de ilginize sunuyorum. Bir de siz bakın bakalım:

.

VEDA

.

Tükendi ömrümün çoğu gidiyor

Cahil ömrüm geldi geçti yel gibi

Sevdiğim uzaktan seyir ediyor

Beni görüp bakınıyor el gibi

.

Geçti günler, yıllar ömürse doldu

Giden gitti bilmem geri ne kaldı

Ömrümün baharı sarardı soldu

Yandı kaldı garip bağrım çöl gibi

.

Veren, geri almak için gözlüyo

Her an her saniye beni izliyo

Garip bağrım için için sızlıyo

Sazımda inleyen sırma tel gibi

.

Uzun yoldan gelmiş gibi yorgunum

Ne kimseye küskün ne de dargınım

Bir ahu gözlüye candan vurgunum

Garip gönlüm kapısında kul gibi

 (Neşet Ertaş)

.

MECNUN GİBİ DOLANIRIM ÇÖLLERDE

.

Mecnun gibi dolanırım çöllerde

Hayal beni yeldiriyor yel gibi

Ah çeker ağlarım gurbet ellerde

Durmaz akar gözüm yaşı sel gibi

.

Bir güzelin mecnunuyum ezelden

Veremem telkini gelmiyor elden

Yandım ateşine can ü gönülden

Görmesem günlerim uzar yıl gibi

.

Hesapsız günlerim gelip geçiyor

Varıp sırrın yad ellere açıyor

Evvel benim idi şimdi kaçıyor

Beni görüp saklanıyor el gibi

.

Zincirsiz kösteksiz bağladı beni

Tatlı dilleriyle eğledi beni

Yurdumdan yuvamdan eyledi beni

Yarsız dünya malı bana pul gibi

.

Aşkın beni deryalara daldırır

Bir dem ağlatır da bir dem güldürür

İster azat eder ister öldürür

Aşık Veysel kapısında kul gibi

 (Âşık Veysel)

.

İlk kıtalarda  ayaklar “yel gibi” ve “el gibi”ler tıpkısının aynısı. Bir de son kıtaların son dizelerine bakalım: “Garip gönlüm kapısında kul gibi” diyor Neşet Ertaş. Âşık Veysel de son dizeyi şöyle bağlamış: “Garip Veysel kapısında kul gibi”. Benzerliği gördünüz değil mi?

Hele bir de “Sazımda sızlayan sırma tel gibi” dizesi var ki Şekip Şahadoğru’nun “Malum Olsun Sana Bak Ne Haldayım” bozlağından ödünç alınmış sanki!