NAME GELİN

Evleri var engin

Babası var zengin

Name benim dengim

Yandım Name gelin



Gelin gelin gelin

Öldüm Name gelin

Bir domurcuk gül iken

Soldum Name gelin



Kaşlarında rastık

Baş altında yastık

Name’m ile küstük

Yandım Name gelin



Bağlantı



Evleri benzer hana

Gözleri benzer cama

Mail oldum sana

Yandım Name gelin



Bağlantı



Evleri var hurda

Hep güzeller burda

Benim Name’m orda

Yandım Name gelin



Bağlantı



Evleri var iğde

Hep dalları yirde

Benim Namem nerde (nirde)

Bahçalarda suda





Anadolu coğrafyasında “Name Gelin”türküsünü bilmeyen yoktur.Bir Ankara türküsüdür Name Gelin.Adnan Şeker’den alınma.Sözlerini herkes bilmese de ezgisine kulaklar aşinadır.Bir oyun havasıdır Name Gelin.Şenliklerde şölenlerde çalınır,söylenir.
Name Gelin’i dayım bir başka söylerdi.Tef çalardı dayım.Öyle bir çalardı ki oyun havalarında insanın içi fıkır fıkır kaynardı.Tiz bir sesi vardı dayımın.Şimdilerde tiz sese “tenör” diyorlar.Hah dayım “tenör”dü işte.Hele o gırtlağı...Öyle bir gırtlağı vardı ki tarifi imkansız.İlle dinlemek lazım.Sesi yumuşacıktı.Su gibi gönüllere akardı.Tefin “düm tek”leri onun sesiyle haşir neşir olurdu.Dayımın adı Etem’di.”Gara Osman’ın Etem”derlerdi.Düğünlerde,şenliklerde,şölenlerde eğer keyfi yerindeyse çalar söylerdi...Hele Name Gelin türküsünde...Coşar taşardı rahmetli.Ama canı istemezse hiçbir kuvvet ona türkü söyletemezdi.

Öyledir.Bu gönül bahsidir.İçten gelmezse bir işe yaramaz.Sanatçı el yordamıyla iş yapamaz.Yaparsa da kimselere yutturamaz.Bir icracı icra ettiği eserle bütünleşip yaşayacak ki yaşatabilsin.

Dayım tef çalarken hafif gözlerini yumardı.Kendinden geçerdi sanki.Bazen omuzlarını sallardı.Suslarda tef dut yemiş bülbül gibi olurdu.Parmakların dokunmasıyla tef dile gelirdi.Dayımın elleri tefin üstünde okşarcasına gezinirdi.
“Ecel aldı,yer gizledi”dayımı.Avazesi gökkubbenin engininde yâdigar kaldı.Çalıp çığırırken sesini kayıt altına alamadık ne yazık ki...Ruhu şâd olsun...

13.04.2013