Günümüzde yaygın olarak empati adıyla kullanılan sözcük, Bir kişinin kendisini karşısındaki kişinin yerine koyarak olaylara onun bakış açısıyla bakması, o kişinin duygu ve düşüncelerini anlayıp hissetmesi anlamındadır.
Empati sıkça başvurulması gereken; özellikle başkalarının yaşadıkları acıyı, bizim gibi düşünmeyenleri daha iyi anlayabilmek için kullanabileceğimiz etkin bir yöntemdir. İnsanların birbirlerini anlayabilmeleri için gerçekten sık sık empati yapmaları gerekir.
Ülkemizin içinde bulunduğu karmaşık dönem bizi empati yapmaya yöneltiyor. Öyle bir ülkede yaşıyoruz ki bir yanda insanlar mutlu bir biçimde tatillerini geçiriyor, gülüp eğleniyor; bir yanda her an ölümle burun buruna terörle mücadele ediyorlar. Her güne şehit haberleriyle uyanıyoruz ve yüreğimize ateşler düşüyor. En büyük ateş de kuşkusuz ki şehitlerimizin ana babalarının, eşlerinin, çocuklarının ve diğer yakınlarının yüreğinde hissediliyor.
Bir an kendimi terörle mücadele ortamında bir asker, bir polis olarak düşünüyorum. Ellerim tetikte. Ne zaman, ne olacağı belli değil. Her an hain bir saldırı olasılığı var. Kurşunların, bombaların hedefindeyim. Vatan için kendimi ortaya koymuşum. Şehitliğe adayım. Vatan için ölmekten korkmuyor, gurur duyuyorum. Ama bir yandan da karmaşık duygular içindeyim. Ben ölümle iç içe yaşarken gazete ve dergilerde boy boy pozlar veren, televizyonlarda şık giysileriyle görüntüleri yayımlanan, vur patlasın, çal oynasın anlayışındaki mutlu azınlığı düşününce bocalıyorum. Parayı bastırıp askerlik yapmayanları, çürük raporu alıp askere gitmeyenleri, çocuğunu risksiz bölgelerde askerlik yaptırmak için takla atanları düşününce kafam karışıyor. Ben bunlar için mi ölüyorum? demekten kendimi alamıyorum. Vatanseverlik duygum üstün geliyor kuşkusuz ki, ama gelgitler içindeyim. İstiyorum ki vatan için elimizi taşın altına eşit uzatalım. Hep garibanın eli kalmasın taşın altında. Ama bir hayal bu, hatta bir hülya. Bunu biliyorum ve yine ellerim tetikte vatan için ölüme meydan okuyorum.
Yokluk ve sıkıntı içinde yaşamak, maden ocaklarında, inşaatlarda ölümüne çalışmak, vatan için canını feda etmek garibana; bolluk ve rahatlık içinde yaşamak, tehlikeden uzak, dolu dolu yaşamak başkalarına. Pes vallahi, pes!..
Empati yapmak da bir tür sorumluluk duymaktır. Ancak bu yolla karşımızdakini daha iyi anlayabilir, kendimize çeki düzen verip sorumluluklarımızın bilincine varırız. Ama ne yazık ki ülkemizde empati yapamayacak derecede duygusuz, duyarsız pek çok insan var. Onlar için varsa yoksa kendi çıkarları, kendi mutlulukları ön plandadır. Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir. düşüncesiyle yatıp kalkanlardır bunlar.
Sözü çok uzatmak istemiyorum. Herkes kendini bir sorgulayıp yargılasın. Vicdanının sesini dinlesin. Bakalım kimler rahat uyuyabilecekler?...
22.08.2015
Empati sıkça başvurulması gereken; özellikle başkalarının yaşadıkları acıyı, bizim gibi düşünmeyenleri daha iyi anlayabilmek için kullanabileceğimiz etkin bir yöntemdir. İnsanların birbirlerini anlayabilmeleri için gerçekten sık sık empati yapmaları gerekir.
Ülkemizin içinde bulunduğu karmaşık dönem bizi empati yapmaya yöneltiyor. Öyle bir ülkede yaşıyoruz ki bir yanda insanlar mutlu bir biçimde tatillerini geçiriyor, gülüp eğleniyor; bir yanda her an ölümle burun buruna terörle mücadele ediyorlar. Her güne şehit haberleriyle uyanıyoruz ve yüreğimize ateşler düşüyor. En büyük ateş de kuşkusuz ki şehitlerimizin ana babalarının, eşlerinin, çocuklarının ve diğer yakınlarının yüreğinde hissediliyor.
Bir an kendimi terörle mücadele ortamında bir asker, bir polis olarak düşünüyorum. Ellerim tetikte. Ne zaman, ne olacağı belli değil. Her an hain bir saldırı olasılığı var. Kurşunların, bombaların hedefindeyim. Vatan için kendimi ortaya koymuşum. Şehitliğe adayım. Vatan için ölmekten korkmuyor, gurur duyuyorum. Ama bir yandan da karmaşık duygular içindeyim. Ben ölümle iç içe yaşarken gazete ve dergilerde boy boy pozlar veren, televizyonlarda şık giysileriyle görüntüleri yayımlanan, vur patlasın, çal oynasın anlayışındaki mutlu azınlığı düşününce bocalıyorum. Parayı bastırıp askerlik yapmayanları, çürük raporu alıp askere gitmeyenleri, çocuğunu risksiz bölgelerde askerlik yaptırmak için takla atanları düşününce kafam karışıyor. Ben bunlar için mi ölüyorum? demekten kendimi alamıyorum. Vatanseverlik duygum üstün geliyor kuşkusuz ki, ama gelgitler içindeyim. İstiyorum ki vatan için elimizi taşın altına eşit uzatalım. Hep garibanın eli kalmasın taşın altında. Ama bir hayal bu, hatta bir hülya. Bunu biliyorum ve yine ellerim tetikte vatan için ölüme meydan okuyorum.
Yokluk ve sıkıntı içinde yaşamak, maden ocaklarında, inşaatlarda ölümüne çalışmak, vatan için canını feda etmek garibana; bolluk ve rahatlık içinde yaşamak, tehlikeden uzak, dolu dolu yaşamak başkalarına. Pes vallahi, pes!..
Empati yapmak da bir tür sorumluluk duymaktır. Ancak bu yolla karşımızdakini daha iyi anlayabilir, kendimize çeki düzen verip sorumluluklarımızın bilincine varırız. Ama ne yazık ki ülkemizde empati yapamayacak derecede duygusuz, duyarsız pek çok insan var. Onlar için varsa yoksa kendi çıkarları, kendi mutlulukları ön plandadır. Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir. düşüncesiyle yatıp kalkanlardır bunlar.
Sözü çok uzatmak istemiyorum. Herkes kendini bir sorgulayıp yargılasın. Vicdanının sesini dinlesin. Bakalım kimler rahat uyuyabilecekler?...
22.08.2015
22.08.2015
OKUR YORUMLARI
Yozgat'ta Günün Haberleri
YOZGAT'TA 5 GÜNLÜK HAVA DURUMU
YOZGAT İÇİN GÜNÜN NAMAZ VAKİTLERİ
ABDULKADİR ÇAPANOĞLU
08.09.2015 00:17:00Değerli Muhsin Beyciğim,
Bu güzel yazınıza şahsım adına teşekkürlerimi arz ederim. Gençlerimizin ağızlarında sakız olan ama iş uygulamaya geldiğinde kenarından bile geçmedikleri empatiyi çok can alıcı bir örnekle anlatmışsınız.
1980 darbesi sonrası yetişip gelen gençlik maalesef siyaseten bastırılmakla kalmayıp duygusal yönden de demoralize ve dejenere oldu. Bu yüzden biraz bencil oldular
Şu ifadeniz benim anlatmak istediklerimi çok güzel açıklıyor. Empati yapmak da bir tür sorumluluk duymaktır. Ancak bu yolla karşımızdakini daha iyi anlayabilir, kendimize çeki düzen verip sorumluluklarımızın bilincine varırız. Ama ne yazık ki ülkemizde empati yapamayacak derecede duygusuz, duyarsız pek çok insan var. Onlar için varsa yoksa kendi çıkarları, kendi mutlulukları ön plandadır. Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir. düşüncesiyle yatıp kalkanlardır bunlar.
Ancak daha sonra yetişip gelenleri 80 sonrasındakilere nazaran biraz daha iyi yetişmiş kendini daha geliştirmiş olarak görüyorum. Umarım atalarına da layık insanlar olurlar. Selam ve saygılar.
Coşkun Köycü
22.08.2015 21:23:00Saygıdeğer,Muhsin Köktürk Hoca nın Kalemine sağlık." enpati" kavramını mükemmel bir sentez,analiz durumunda işlemiş,ıfade etmiş oluyor,Okuyanların bu fikirlere aynen katılacağına inanıyorum.Selam,sevgilerimle.