Nisan - bereket ayı

Nisan ayı,çok önemli gün ve haftaları içerisinde barındıran bir aydır. Diğer bir ifadeyle ülkemizdeki bazı meslek veya kurumların, kuruluşlarının yıldönümü olması münasebetiyle konumuzu bu hususa ayırmış bulunuyoruz.

Yeknesak (tek düze) bir çizgide giden hayatın pek tadı-tuzu olmuyor.İnsanlar;ülfet ve ünsiyet içerisinde yaşadıkları hayatın veya içerisinde bulundukları nimetin kadrini ve kıymetini tam idrak edemiyorlar.Ne zaman ki o nimetin elden çıkması ile kıymet ve ehemmiyeti ortaya çıkıyor. Bu sebeple her kurumun; bu devletin içerisinde ve bu milletin hizmetinde nedenli önemi olduğunu ifade etmesi bakımından bu günlerin kutlanmasında büyük yararların olduğuna inanıyorum.

Bunlardan birkaçını ifade edecek olursak:

1- Avukatlar Günü: İnsanın en kutsal haklarından birinin savunma hakkı olduğunu ve bu hakkın kendisine tanınmadan ceza verilemeyeceğinin bilinmesi evrensel hukukun alfabesinin ‘a’sı gibidir. Dolayısıyla insanlık adına bu asil mesleği ve bu mesleğin asaletine uygun bir şekilde bu mesleği icra edenleri kutlamamak mümkün değildir.

2- Sağlık Haftası:

‘Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi/ Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi.’

Bir nefes sıhhatin kadrini- kıymetini bilmeyenler,zaman zaman hastaneleri ziyaret etsinler. İnsana verilen en önemli emanetlerden biri de vücut nimetidir. Ve bu vücudun da sağlıklı bir şekilde devamının sağlanmasıdır.Bu emanetin korunmasında her şeyden önce ferdi davranışlar esas olmakla birlikte bu konudaki kurumların önemi gittikçe artmaktadır. Dolayısıyla,koruyucu hekimlikten, organ nakline ve en büyük ameliyatlara kadar kurumsallaşmış bir teşkilatın bir devletin içerisinde ne kadar önemli yer tuttuğunun herkes farkındadır. Ben, bu vesileyle bu kurumlarda fedakarca görev yapan; hizmetlisinden baştabibine kadar bütün personele tebriklerimi bildiriyor ve haftalarını kutluyorum.

3- Polis Haftası: Evet; ferdi, toplumsal ve devlet olarak kişi ve kuruluşların kendilerine verilen görevleri yapmasında,nimet ve külfet dengesi içerisinde,adaletin tevziinde, lezzet ve acıların paylaşımında,benlik ve enaniyetin gölgesinde kalmadan başkalarını da düşünüp, kişi haklarına saygılı bir toplumun devamının sağlanmasında, huzur- güven ve emniyet açısından hür ve serbest bir toplumda yaşamanın keyfini sürmek için çok önemli bir kurumumuz var ki o da EMNİYET TEŞKİLATI’dır.

Bu vesileyle eskiden polis için yazdığım kısa bir yazımı notlarımın arasında buldum.

Bu hafta münasebetiyle tebrik sadedinde lütfen kabul edilsin...

Ey Polis!

Sen olmasaydın:

Anne rahminden huzursuz bir dünyaya gelmeye tereddüt ederdim.

Sahte ilaçla tedavi gören! annemin memesinden süt emmezdim.

Işık yokken, beyaz şapkanı görmesem yolun karşısına geçip okuluma gitmezdim.

Çürük bir binayı yapan müteahhidin, senden korkmadığını bilsem o okula girmezdim.

Hamur kararken kapının önünde senin ayak seslerini duymayan fırıncının imal ettiği ekmeği yemezdim.

Şehir şebekesi civarında devreye gezen arabaların olmasa musluktan akan suyu içmezdim.

Bütün saldırganlığı ve sadistliği ile insanlara saldıran, tekerleğe binmiş o canavarların korkusundan yola çıkmaz,kendimi eve hapsederdim..

Kalpazanların senden korktuğunu bilmesem kimseden para alıp kimseye para vermezdim.

Yine sen olmasan şahsi menfaati için soluduğumuz havayı bile zehirlemekten çekinmeyen egoistlerin bulunduğu bir dünyadan kaçmak için çareler arardım.

Ama iyi ki sen varsın..

Allah’tan korkmayanların; kanun namına, insanlık namına korkacakları bir sembolsün sen..

Evet sayende bütün korkularımı yendim.

Dünyaya emin olarak geldim.Ufka doğru koşmak istedim.Çünkü orada senin gömleğinin rengini gördüm.Aynı rengi denizde de gördüğüm için gemiye korkmadan bindim.Miğferini gök yüzünde gördüğüm için uçağa korkmadan bindim.

Ancak, hayatın her safhasındaki sahtelerle mücadele ettiğin gibi içindeki çürük elmalarla da mücadele etmen gerektiğini hatırlatıyor,seni ömr-ü ebedi ile tebşir ediyorum EY POLİS!..