LÜTUF VE KAHIR

“Size korku ve ümit vermek için şimşeği gösteren ve ağır bulutları meydana çıkaran O’dur.” (Ra’d: 12)

Muhterem Müslümanlar!

Cenabı Hak, mukaddes Kelamında ve O’nu indirdiği Habibi’nin dilinde insanları hidayete, kendini tanımağa ve ibadete davet ediyor. Akabinde de “Dârüs-Selam” menzili olan Cenneti vaat ediyor.

İşte, aklı başında olan insanlara: Vaat ve Vaîdini (Cennet-Cehennem), Cemal ve Celalini, Lütuf ve Kahrını ifade ederken insanların bir muvazene ve ölçü içerisinde yaşamaları gerektiğini ihtar ediyor.

Yukarıda mealini verdiğimiz ayeti kerimede ise, şimşekten bahsetmektedir; onda, Allah’ın rahmeti ve hem de kudreti bir anda tecelli etmektedir. Yer yüzünde her an çakmakta olan binlerce şimşek ve üretilen azotlu bileşikler, yağmurla toprağa iner, yüz binlerce çeşit bitki o yağmur ve gübre ile yeşerir. Fakat şimşeğin çıktığı anda, güneşin yüzeyindeki sıcaklıktan da büyük bir sıcaklık ve muazzam bir elektrik ortaya çıkar. Aynı şeyle hem rahmet ve hem de azap vermek, pek büyük bir tevhit delilidir.

Yüce Yaratıcı, kâinattaki tasarrufunu gösterirken, hem azamet ve kibriyasını ve hem de aynı anda şefkat ve merhametini ifade etmektedir. Böylece bir muvazene bütünlüğü içerisinde bizlere de istikameti ve düzgün yaşamayı ihtar etmektedir.

Yani Cenabı Hak, Celalinin ve kahrının bir tecelligahı olan Cehennemden sakındırarak, O’nun emir ve yasaklarına titizlik göstermemiz gerektiğini, yine şefkat ve merhametinin de büyüklüğünden ümitsizliğe düşmeden “Havf ve Reca” ortasında bir hayatı bizlere Kur’an vasıtasıyla talim etmektedir.

Bu konuda da, yine O’nun Sevgili Habibi (asm): “Yarın ölecekmiş gibi ahirete, hiç ölmeyecekmiş gibi de dünyaya çalışmamız” gerektiğini bizlere tebliğ etmektedir.İnsan akıl ve iradesiyle hayatına istikamet verirken, aczini ve fakrını da düşünerek rahmeti sınırsız bir Rahîmin dergahına el açıp O’ndan medet istemek mecburiyetindedir. Aksi takdirde enaniyet ve kibri insanı “esfel-i safiline” atar, hiçbir dünyevî dostu da onu kurtaramaz.