Kutlu Doğum haftasının ardından

Sorgun Milli Egemenlik İlköğretim Okulu’nun hazırlamış olduğu çok güzel bir programın; ruh ve manasını ortaya koyan ve bu konuda ilçe birincisi bir öğrencinin Allah Rasulü’ne (asm) yazdığı mektubu okuyucularımla da paylaşmak isterim.

‘Ey Hazan Mevsiminin Baharı, Gül Kokulu Sultanım!

Sana hasret bir gönülle kaleme alıyorum bu mektubu. Bilmem yazabilecek, anlatabilecek miyim bir zerrecik de olsa Sana olan sevgimi? Yeryüzündeki bütün ağaçlar kalem, denizler mürekkep olsa ne seni, ne de sana olan sevgimin mahiyetini anlatamaz biliyorum. Ama yine de halimi Sana arz etmek istiyorum.

Nasıl hitap edeyim, onu da bilmiyorum. Yaratan aşkıyla dolu yüreğini az da olsa hissedip anlatabilmek umuduyla, kalemimi ev yüreğimi Sana açıyorum ey Medine’nin gülü. Hoş geldin sayfama, hoş geldin kalemime, hoş geldin hasret dolu yüreğime…

Sultanım, Senin hasretin gün geçtikçe artıyor, umut dolu kalbimde. Seni duydukça, Seni düşündükçe daha bir özlemle sarılıyorum öğrettiklerine. Sana ümmet olmak bana en büyük hediyedir. Seni anlatmaya yetmiyor kelimeler, düğümleniyor kalbimde heceler. Sen ufkumuzda parlayan güneşsin. Sen alemlere rahmetsin. Sen Muhammed’ül Eminsin Efendim!

Asr-ı Saadet canlanıyor gözümde. Nasipsiz Ebu Lehep geliyor aklıma. Yollarına dikenler saçan, sözleriyle zehir akıtan, Allah tarafından ateşle muştulanan o insana olan sabrın getiriyor beni kendine. Senden öğreniyorum sabrı, sabrın en alasını…

Babasızlığın zorluğunu senin duygularınla öğrendim Efendim. Babasız kalanlara umut oldun. Alemlere rahmet Gül Peygamberim, Sen babasız büyüdükten sonra Ahmet, Mehmet, ya da ben babasız büyümüşüz çok mu? Tesellinin en güzellini Senin ikliminde buldum ben. Yetimlere ve öksüzlere merhamet etmeyi Senden öğrendim Efendim!

Affediciliğine bakıyorum ibretle. Uhut Savaşı’nda amcanı öldüren, Hamza’yı şehit eden Vahşi takılıyor aklıma. Onu bile affediyorsun. Oysa ne kadar üzülüp, ne kadar çok ağlamıştın amcanın başucunda. Yıllar sonra Vahşi karşına çıkınca o günü tekrar hatırlamıştın. Ama Vahşi’yi affetmene engel olmadı, amcana olan sevgin. Sabrın bize sabrı öğretti, affetmen affetmeyi. Hind’i ve Vahşi’yi affettiğini öğrendiğimde, affetmemekten utanır oldum Sultanım…

Sahabenin sevgisini iliklerimde hissediyorum. Ve Uhut’taki Sümeyra’nın sadakati benliğime aksediyor. Baba, eş, oğul…Hepsi, hepsi bir kenara, Rasul’ün sevgisini koymuş yüreğinin en doruğuna. ‘O yaşıyorsa gerisinin hiçbir önemi yok!’ diyor o sevdalı gönül. Seni sevmeyi Sümeyra’dan öğrendim Efendim.

Sesim Bilal’in sesi gibi gür çıkmasa da, göz yaşım Ebubekir gibi akmasa da yine de büyük bir özlemle haykırıyorum Sana olan sevgimi tüm dünyaya…

SENİ ÇOK SEVİYORUM YA RASULALLAH!

SENİ ÇOK SEVİYORUM YA HABİBALLAH!

SENİ ÇOK SEVİYORUM EY GÖNLÜMÜN SULTANI!

Söz veriyorum Sana Sultanım! Bizlere bıraktığın Kur’an ve sünnet yaşama tarzım olacak. Söz veriyorum Ya Rasulallah, Allah’a hakiki bir kul, Sana gönül vermiş bir ümmet olacağım. Söz veriyorum Ya Rasulallah, güzel düşüncelerini, emirlerini, isteklerini yaymak için tüm dünyaya! Ve bunun için tüm gücümle çalışacağıma söz veriyorum. Bütün insanlara Seni anlatacağıma ve dünyanın kuytu yerindeki umutsuz çiçeklere dahi olsa, sevdanı taşımaya söz veriyorum!

Ey gül yüzüne hasret kaldığım, gül kokulu Peygamberim! Ey hazan mevsiminin baharı! Sen bizi hep iyiye, güzele çağırdın. Hep ümmetinle cennette olmayı umut ettin. Bunun için secdeye kapanıp günlerce, gecelerce ağladın… Şimdi ben ağlıyorum Sultanım… Belki Senin sahabelerin gibi ağlayamıyorum. Ömer’in gibi, Fatıma’n gibi olamıyorum. Ama yine de Senin aşkınla ağlıyorum. Hasretinle yüreğimi yakıp kavuruyorum.

Ah Efendim, bir yağmurla gelsen, çorak dünyama yağsan yeniden… Yağmur rahmet, Sen rahmetsin, yeryüzünde Muhammed, gökyüzünde Ahmet’sin. Sen gelmeyeceksen eğer, ne olur Efendim, bu yollar sel olup beni Sana getirsin!..(Amin)

Bir gün Sana gelmek ümidiyle, şefaatine muhtaç, aciz bir ümmetin. (Fatma Nur ERZOR -Milli Egemenlik İlköğretim Okulu 8/B Sorgun-Yozgat)