ŞŞŞŞŞŞŞŞŞttttt..

Kimse öz eleştiri möz eleştiri gibi öneriler getirip ortalığı kurcalamasın o üslup, bize göre değil!

Zülf-ü yâre dokundun mu, fincancı katırlarını ürkütürsün.
Aslında herkes halinden memnun!
İktidar kanadı ve onların yanlılarının bilhassa yardakçı kesimi, muktedir olmanın keyfinde ve gücünü elden kaptırmamak adına her gafleti, her hatayı, her kastı mubah sayar ve gidişatın vehameti ayan-beyan ortada olmasına rağmen aynı döngüde devam ederler...

Muhalifler, iktidar olmayı göze alamazlar! çünkü sızlanmaya alışmış ve dertleri zevk edinmişlerdir. Sataşmanın, heyheylenmenin ve hançerelerini yırta yırta bangırmaların yerine munis bir tavrı düşünebilemezler.

Aslında iktidar da muhalefet etmeyi sever, muhalefet de...

Muhalefetin işi muhalefettir tamam... İyi de yanlış dediği hiç bir şeye doğru saydığı bir öneri veya proje sunmak akıllarına niye gelmezse?

Hepimiz her şeye muhalifiz.

Dün ak dediğimiz bugün kara oluverir.

Pozisyonumuz değiştikçe ağızlarımız da değişir. Muhalefette isek; herşey berbat, iktidarda isek; herşey güllük gülistanlık! İcraatlar fotokopi makinesinden çıkmışçasına aynı bile olsa; dünkü kötü, bugün iyidir... Dünkü iyi saydığımıza ise; “buradan bakınca pek de iyi değilmiş” denir arsızca yılışıp sırıtarak!

100 günde ülkeyi düze çıkaracağım diye iktidara gelip de, işlerin düzelemeyeceği anlaşıldığında; "siz benzin bıraktınız da biz içtik mi?" diyen siyaset üstatları çıkara çıkara... Üç ayda bu ülkeyi şaha kaldırırım diyenlerin ülkeyi iki ayda yetmiş sente muhtaç edişlerini kanıksaya kanıksaya, farkında olmadan karakterlerimizin AR DONLARINI DA çıkarmışız.

.........
Kısacası bu ülkede siyaset yapan tabandan-tavana bilâ istisna herkes, aynı çarkın ürettiği tiplerdir.

Sadece vidaları tamamen gevşek, biraz hafif gevşek, biraz daha gevşek olanlar vardır. Siyaseten ahlak vidası tam sıkı olan yok! İllaki bir yerinden diş kapmıştır.

Hele son dönemde üretilen prototiplere bakar mısınız?

Gitmeye mecbur bırakıldığında veya bulunduğu yerden uzaklaştırıldığında; ya te’vil götürür cinsinden zırvalamaya başlıyor, ya da; “aslında ben var ya ben? Bi ötersem yer yerinden oynar” gibi mesajlarla, üşümeye başlayan mabadını yeniden yumuşacık koltuğuyla ısıtma özlemini dışa vuruyor!

Yok efendim yok!

Ara sıra imalat hatası olarak bir kıyıya konulan defolu objektivistler de; mahzen/depo/ambar/kuyu/sandık/dolap gibi yerlerde küflenirler.

...........
Oradan biri, ya da birileri; “yahu kardeşim! Sen başına bela mı arıyorsun? De git  işine...” diyordur yine!

Dün diyorlardı, bugün de demeleri normal... kelimeler değişebilir ama önyargılı kastımız ve kısır mantığımız öyle buyurur! “Sana ne ve veya bana ne?”

Bencileyin yıllarca kalem sallayıp, itidal ve kendi kendine yüzleşmeyi tavsiye edenlere gelince!

Sadece eferim, haklısın, doğru diyorsun gibi taltifler alırlar.

Alırlar almasına da, o taltif edenlerin yanından ayrıldıkları an kulaklarına doğrultulmuş bir mırıltının geldiğini de duyarlar ha!

Esasen o mırıldananlar; sırf dediklerini duyurmak için de kısık sesle konuşmayı becerememiş gibi ederler...

"De aklının gabına tükürdüüüğme bahale bah bah bah baaaah! Ula oooğlum melmeketi sen mi gurtaraacağan? Yanaş bi yere, sen de götür! Elinden alan mı var!? He mi sen kimin oğlu kimin gızısın?"

SON CÜMLE TECRÜBE İLE SABİTTİR. Taşramızda; uzaklardaki taşra çocukları olarak kalmayı seviyoruz vesselam!