ÜLKEM İÇİN ÜZGÜNÜM

Sabah uyanıyorum ,televizyon kanallarının hangisini açsam, aynı haberlerle karşılaşıyorum ;
“ Falanda şehirde 4 vatan evladı ,öğleden sonra falanca sınırda üç asker yaralı..
Birisi ağır, birisi hayatını kaybetti.
Akşam haberleri de aynı türden :
“PKK 4 askerimizi daha şehit etti.Hastanede olan yaralı asker de hayatını kaybetti.”
Memleketlerine gönderilen a y yıldızlı bayrağa sarılmış şehit tabutları içinde eskiden saygı ile yolcu edilen naaşlar ''ALLAHU EKBER ''nidalarıyla ebedi istirahatgahlarına uğurlanıyorlar..
Bu ülke hepimizin,hepimiz bu ülkede benim gibi bir şehirde ,bir kasabada ,ya da bir köyde doğduk .Kendimizi bu ülkenin ekmeğini yiyerek, suyunu içerek ,sokaklarında körebe seksek ,top oynayarak büyüdük.
Müslüman ya da gayri müslüm kimdi sormadık hiç kimselere .
Bizler büyürken “ Ben” mücadelesi yoktu.Benim ailemde babam CHP’li, annem Demokrattı. Birlikte oy kullanmaya giderler ,birlikte dönerler ve aynen şu sözü söylerlerdi:
''Hangi parti bu ülke için hayırlısı ise o,seçilsin”
Evde parti kavgası hiç duymadım .
Sokaklarda ,caddelerde barıkat kurulmaz, polis arabaları ,polislerin ellerinde silahla nöbet tutmazlardı.
Okullarda hepimiz birlikte okur ,birlikte mezun olurduk. Birbirimize başarılar dilerdik. Asla daha başarılı olanı kıskanmaz ,başarılı olanı örnek alırdık.
Bize ne oldu acaba..
Askere giden gençler mahalle sakinleriyle vedalaşır,büyükler ,gücünün yettiğince para verirlerdi.Arkalarından ağlanmaz ,”gittiği yerden sağlıcakla gelsin” diye dualar edilirdi.
Parti liderleri her zaman birbirbirlerine saygı duyarlar ve de küfür etmezlerdi.Çocuklar meclis kavgalarına şahit olmazlardı .
Fakire sevgi duyar elimizden geldiğince,güçümüzün yettiğince yardım ederdik .Gösteriş yapılmaz .Turfanda meyve sebze aldığımızda kesekağıdın her tarafını örterdik .
Alevi ,sünni bilmezdik ,birlikte oruç tutar ,birlikte iftar yapardık Şimdi bu insanlar değişmedi ama bizler nedense ayırımcılığa başladık .Yakışmıyor bu ''TÜRK MİLLETİNE''.
Sokağa her çıktığımda gençler siyahlar içinde mutsuz yüzler ve umutsuz gözlerle bakıyorlar. Yarın korkusu ,iş bulamama korkusu var hepsinin yüzünde .
Hadi üzülmeyim bakalım..Bu umutsuz yüzlere bakınca .
Burası bizim vatanımız ,herkes vekil, herkes bakan olmaz ,Allah insana hangi makamı vermeyi istemişse onu makama getirir.
Cumhurbaşkanları köşkte oturur ,daha büyük yer derdine düşmezlerdi. Ben bir kurban bayramında Çankaya'da dolaşırken kapıda nöbet tutan askere içeri girmeme izin var mı ? diye sorduğumda “Tabii ki Atatürk'ün köşkü her birimize açık ,çekinme” demişlerdi.
Mutlu olmuş ,Atatürk'ün yaşadığı Köşkü büyük bir hazla gezmiştim .Ben hala benim ,alçak gönüllü, yüreği sevgi dolu bir kızdım. Büyürken ,şimdi de anne ,anneanne oldum yine aynı sevecenlikteyim.
İnsanlar değişmez ama yaşam şartları yükselince sanki herkes mutsuzlaştı.
Birileri zengin olurken halkın ,yaşam şartları yüzlerinde ki gülümsemeyi ,karamsarlığa dönüştürdüler .
Yine söylüyorum Bu Ülke kötüye gidiyor.Ben bunu görebiliyorsam yöneticilerimiz neden bu gerçeği görmezden geliyorlar.
Vatanımızın dört bir yanı düşmanların ‘neresi benim olsun’ diye düşünenler ,hangi topraklar daha verimli orayı mı alsak diyen aç kurtlarla dolu ..
Bu ülkede yaşayan insanların güvenilir bir ülkede geleceğinin aydın olması ortak dileğimizdir.

07.10.2017