Camdan baktığımda, koca şehir sessiz, yaşam durmuş.
Kuşlar ötmüyor, ağaçlar küsmüş.
Yuva yapan kuşlar yavrularına yem vermek için iniyor yere.
Toprak suya,ağaçlar çiçeklerine hasret..Salıncaklar da neş'eli çocukları hasretle bekliyor.
Yollar bomboş.Toprak susuz.
Parklar boş. Salıncaklar durgun, çocukları özlüyor.
Biraz yem için gelen kuşlar insana, insanlar gülmeye hasret.
**
Adını bilmediğimiz, nereden geldiği meçhul hastalık tüketti canlıları..
Sokaklarda neş'e içinde yürüyen gençler yok.
Hepsinin yüzünde, yarının belirsizlik korkusu var.
Okumanın, yararı olmadığını düşünen, işsiz gençler, babalar var.
Nasılsın demeye korkuyorum.
**
Ekmek alamayan babalar hüzünlü.
Anaların tencereye koyacak aşı yok ki, kaynatsın.
Yaşlılar unutuldu.
Yeter yaşadığınız, hala ‘Devlet para veriyor’ diye sesleniyorlar sanki.
Bizler, tereyağı, inek peyniri, koyun yoğurdu ve balın en hasıyla büyüdük.
Öyle hastalık bize kolay kolay gelmez.
Bizler hep zoru başardık.
**
Artık ev hapsine son verilirse çok ama çok sevineceğiz.
Umudumuzu yitirmedik.
Herşeyin güzel olacağı günler yakın.
Yüzleri gülen gençler, parklarda oynayan, mutluluktan öten kuşların sesi,çocuklarımıza hoşgeldiniz dediği günler uzakta değil.
Hem de çok yakın.
