Göçmenlik üzerine

Göçmenlik her halde zamanla insanın genlerine işliyor. Rahmetli dedem mübadele anlaşmasıyla Selanik’ten ayrılıp önce Samsun’a birkaç yıl sonra Çorum - Mecitözü’ne oradan da birkaç yıl ikamet ettikten sonra Sorgun’un Garipler köyüne yerleşip yeni bir hayat kurmuş kendine.
1945’li yıllar geldiğinde kız çocuklarını okutmak için Garipler köyünden Sorgun’a göçmüş hedefine ulaşınca 1970’li yılların başlarında Ankara’ya göç etmişti. 71 yıllık yaşamında değişen koşullara ve ihtiyaçlara göre sürekli yer değiştirmişti dedem. Babam da babasının izinden gitti.
Mezar yeri önceden belli olmayan insanlardır, göçmen yaşamı nerede başlar nerede biter bilinmez . Daima daha iyiyi arayan gittiği hiçbir yerde uyum sorunu yaşamaz. Çünkü bütün insanları kendi kültürüyle kabul eder. Ama hiç bir zaman gittiği yerin kültüründen etkilenmez her şartta her zaman kendi kültürünü yaşar.
Yozgat’tan son beş yıl içinde 200 bin insan göçmüş, bir kent insanlarını doyuramıyorsa göç kaçınılmazdır. Bu göç vasıfsız insanların hayatlarını idame etmek için iş bulmak umuduyla başlatılan bir göçtür. Görünen o ki bu göç uzun yıllar daha süreceğe benzer.
Önemli bir şey daha var. Bu 200 bin kişilik göçün içerisinde ne kadar eğitimli ne kadar aydın ne kadar yatırımcı, insan vardı bilinmez. Bu kenti yöneten ya da yönettiğini sanan insanlar da bu rakamları hiç merak etmez. Onlar sadece Yozgatlı olupta Yozgat’ta yatırım yapmayan insanları suçlamakla meşguldürler.
Evet, ben de Yozgat’tan ayrılma kararı verdim.Değişen koşullar yaşamın yeni şartları beni bu kararı almaya zorladı. Hatta benim için geç bile kalmış bir karar.
Kentlerle insanlar arasındaki ilişki canlıdır aslında, sürekli bir etkileşim vardır aralarında. Bazen insan kentten bir şeyler alır bazen de insan kente ve kentin insanlarına bir şeyler verir. Bu kentte yaşarken hep verebildiğiniz kadar varsınız. Eğer bir gün veremeyecek duruma gelirseniz verdikleriniz unutulur.
Bu kentte yaşamak hem çok kolay hem de çok zor. Yaşamı kolay yapmakta elinizde, zorlaştırmakta ! Eğer uydum kalabalığı deyip çoğunluk gibi yaşamayı kabul ederseniz bu kentte yaşamak çok kolay. Yok ben farklıyım deyip yaşamın farklılıklarını ortaya koyarsanız, düşünürseniz, eleştirirseniz bu kentte yaşamak çok zor.
Tabii, insanın doğup büyüdüğü, eğitim gördüğü, üretim ilişkilerini geliştirdiği bir kentten ayrılmaya karar vermesi kolay değil. Buradan ayrılmamın neden ve niçinlerini ileriki yazılarımda anlatacağım. Bu yazımda bunlardan bahsetmeyeceğim.
Şairin dediği gibi “giden memnunki yerinden dönen yok seferinden” bu kentten yüzbinler göçüyor. Dönen yok denecek kadar az. Demek ki dışarıdaki dünya bu kentten daha doyurucu düşüncesiyle ayrılma kararı verdim.
Tabii benim buradan gitmem önemli değil ama bu kente verebilecek eğitime ve donanıma sahip bir çok insanın da gitme hazırlığı yaptığını bilmek beni bu kent adına korkutuyor.
Buradan ayrılmama neden olan olayları ileriki yazılarımda tüm gerçekliğiyle anlatacağım.Birileri bunu yapmalı diye düşünüyorum. O birisi neden ben olmayayım. Çekip gitmek değil mesele neden ve niçin gittiğimi ya da insanların neden ve niçin gittiklerini anlatmak yani tarihe not düşmek gerek diye düşünüyorum.

Tarih : 26.01.2009