Devlet, dünya üzerinde bir toprak bütünlüğü bulunan,siyasal bakımdan örgütlenmiş millet yada milletlerden oluşmuş, tüzel kişiliğe kavuşmuş bir çatı yapıdır. Devleti kuran bir kişi veya kişilerden oluşan grup ve irade vardır. Bu çekirdek yapı içinde temel bir kültür anlayışı ve birliği olur. Ancak tek başına kültür birliği yeterli değildir. Devletin yaşaması ve devamını sürdürmesi için; bir toplumsal mutabakatın toplum tarafından benimsenmesi ve kabulü gerekir.
Modern ülkelerde olduğu gibi bir anayasal düzenin kurulması büyük önem arz eder. Bu anlayışla kurulan devletlerin doğuşu insanlık tarihinde önemli bir aşama olarak kabul edilir. Tarihsel süreçte devlet olgusunun on beşincisi yüz yılda ortaya çıktığı kabul edilir. Devlet anlayışı ekonomik, sosyal, kültürel, toplumun ihtiyaçlarına göre, gelişim gösterir. Günümüz devlet anlayışının temelini egemenlik ve meşrutiyet kavramları oluşturuyor. Toplumların farklı dini inançlara sahip olmalarından kaynaklı çatışmaların olumsuzlukları, hatta aynı dine mensuplar arasında da yorum farklılıklarından kaynaklı mezhepsel çatışmaların acı tecrübeleriyle batı dünyasında laik bir siyasal hoşgörü kültürü gelişmiştir.
Toplumların bunların dışında, etnik, siyasal ve sınıfsal olarak da kendi içerisinde ayrışmalar yaşadıkları toplumsal bir olgudur. Bütün bu deneyimlerin sonucunda, devlet kavramı ciddi bir gelişim ve nitelik kazandığını görüyoruz. Bu gelişimler; devlet gelecek planı yapar, varlığını uzun vadede tehdit edecek gelişmelere karşı kendini korur, empati yapar, değişim, dönüşüm gerekli olduğunda bunu hemen hayata geçirir ve en önemlisi de belli bir kişinin, zümrenin değil, herkesin devleti olduğu duygusunu topluma hissettirir. Çoğu kez toplumda devlet ile hükümet kavramlarının aynı anlama geldiği düşünülür.
Oysa devletler kalıcı, hükümetler geçicidir. Hükümetin görevi, devletin doğru işleyişini sağlamaktır. Bu görevini ifa ederken de, başta Anayasaya, yasalara, hukukun üstünlüğüne bağlı kalarak, toplumda huzuru, güveni refahı arttırıcı önlemleri almalıdır.
