Yine yaz ayları, kimine göre tatil, kimine göre eğlence, kimine göre hüzün. Hayat böyle bir şeydir, acısı, tatlısı iç içe geçmiş. Herkesin hayata baktığı bir pencere var. O pencereden herkes farklı şeyler görüp, farklı duygular yaşar. Bir de yaşadıklarımızdan kaynaklı olarak ortak duygular, ve düşüncelerimiz var. İçinde bulunduğumuz toplumun ortak sevinçleri, hüzünleri hatta, dünyada olup bitenler bu tür duygulara bizi ortak ediyor.
Teknolojik gelişmelerle artık küçük bir köy haline gelen dünyamızda, olup bitenlere kayıtsız kalmak neredeyse imkansız hale gelmiştir. Dünyamızda iki yüzün biraz üzerinde devlet vardır. Bu ülkeler arasında, ekonomik, sosyal ve teknolojik gelişmişlik bakımından büyük uçurumlar var. Gelişmiş ülkeler kendi ülkelerinde refahı arttırırken, az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin kaynaklarını sömürmeyi kendilerine hak gören bir anlayışı acımasızca sürdürüyorlar. Emperyalizmin de temel felsefesi tam da budur. Kendilerinin sahip olduğu güce diğer ülkelerin erişmesine asla müsaade etmezler. Bu acımasız ego ile, kendi sömürü düzenlerini tahkim etmişler ve dünyada kendi hegemonyalarını oluşturmak için küresel baz da iki kez dünya savaşı çıkarmaktan geri kalmadılar.
Özellikle ikinci Dünya Savaşının yıkıcı etkilerini ABD’nin 6 Ağustos 1945’de Hiroşima’ya ve 9 Ağustos 1945’de Nagazaki kentlerini kitle imha silahlarıyla vurmasında gördük. Her iki kent bu bombalarla yerle bir olmuş, ilk etkisiyle 214 000 kişi hayatı kaybetmiş, sonraki etkileri ise çaresiz hastalıklara sebep olarak günümüze kadar gelmiştir. Birleşmiş Milletler teşkilatı 2017 yılında bu silahların yasaklanması yönünde üye ülkelileri anlaşmaya zorlayan karar almıştır. Bazı ülkeler buna taraf olma konusunda çekimser kalsa da önemli bir adım olmuştur.
En son olarak, da ABD destekli İsrail’in 13 Haziran 2025 İran saldırısında aynı tehditle yüz yüze geldik. Bu da gösteriyor ki, tehdit ve tehlike henüz tam olarak geçmiş değildir. Bir Kızıldereli bilge Şefi Seattel’in dediği gibi; “ Son Irmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık tutulduğunda, beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacaktır.” Bu veciz sözü hep aklımızda tutalım.
Başka bir dünya yok, başka bir Türkiye yok.
