Ben siyaset yazmam

Geçmişte bir köyde adam yurtdışına mı gitmiş, askere mi gitmiş? Epey zaman gelmemiş. En az dört yıl…
Nihayet eve dönmüş. Karısıyla hoş beş ettikten sonra, şuradan buradan derken göz ucuyla da evdeki çocukları sayıyormuş. Bir boşluk bulunca sormuş. Karısı da bir açıklama yapacak değil mi?
Demiş ki:
“Hiyerif! Şu, sen giderken yürüyordu. Şu, sürünüyordu. Şu da karnımdaydı.” Demiş.
“Peki şu?”
Kadın adamın yüzüne bakmadan yemeği sofraya koymuş. Azıcık sessizlik…
“Geçim edeceksek onu karıştırma. Çocuk yoğurdunu yiyor zaten.” Demiş.
***
Ben siyaset yazmam hiyerif!
Yozgat’ın kaldırım taşlarını kimin söküp yeniden yapacağından bana ne?
Yozgat’ı uçuracağını vaat eden, siyasi temsilciyi bile aşamayan validen bana ne?
İttifak mı kuruyorlar? Ortak aday mı çıkarıyorlar?
Geçim edeceklerse yapsınlar. Karıştırmam… O çocuk neyin nesidir sormam.
***
Çubuk’a Bağlum’dan geçeyim dedim. Köyün etrafı sarılmış kocaman binalarla. Her tarafa asfalt yollar yapılmış. İşe yaramayan ve bir müteahhidin teklifini bekleyen hafriyat mı harfiyat mı (hala çözemediğim bir kelime bakayım diyorum şu Türk Dil Kurumu’nun sözlüğüne unutuyorum) dökülmüş arsalar ve boş tesisler var sağda solda (Allah bilir ne destekler aldı zamanında).
Tam bunların hengamesiyle içimi “cız” diye yakan bir acıyla frene bastım ve durdum. Hızım ne kadarsa geri geri bayağı geldim. Bir köylü ihtiyar yolun kenarına oturmuş elma satıyor. Nurani bir yüzü var. Hemen arkasında kocaman bakımlı bir elma bahçesi...
Oturduğu yerden kalkmadan, kalkacak takati de yok da önündeki poşete uzanıp ağzını açtı. Sanki Çanakkale, Kurtuluş Savaşları’na katılmış bir hatıra gibi bu ihtiyar bana sıcak geldi. Ona öyle bir samimiyetle yaklaştım ki. Elmaların fiyatını bile sormadan iki poşeti de doldurmasını söyledim.
Sonra daha da ileri giderek densizlik yaptım.
Bu ihtiyarı öyle büyüttüm ki gözümde. Bir anda rantçıların, kapitallerin, sömürücülerin karşısında gördüm.
Betonun, demirin, kimyasalın, poşetin, zehirin karşısında gördüm.
Gürültünün, kirliliğin, tüketimin karşısında gördüm.
Doğanın yanında, kuşların yanında hayvanların yanında gördüm. Üretimin yanında gördüm.
Dahası kendi yanımda gördüm.
Nedir o densizlik?
“Her yere yol yaptılar. Asfalt döktüler. Güzelim bahçeler yok oldu. Senin bahçende gidecek değil mi?” dedim.
(Devamı 12.Sayfada)

Dedim demesine de aldığım cevap şok etti:
“Hani yol, oğul?” dedi. “Hani asfalt?”
Bunu kızarak söyledi. Sanki bende buralara rant yolu açacak bir siyasetçiymişim, bürokratmışım gibi söyledi.
Anladım ki bir an önce buralara, bahçesine binaların dikilmesini istiyor bu ihtiyar. Ölmeden mürüvvetini görmek istiyor.
Arabaya nasıl bindim hatırlamıyorum, yürüdüm… Aşağı derede söğüt ağaçlarının olduğu tarafa baktım. Birkaç inek yayılıyor. Bir sağ tarafa baktım devasa vinçler çalışıyor.
***
Bir rastlantı Temelli taraflarında yoldan karşıya geçmek isteyen kaplumbağayı tutup kenara getiriyorum. Ama o tekrar aynı yöne ilerliyor. Bunu birkaç kez yaptım ama o direndi. Arabalar ezecek, şansı yok denecek kadar az. Çok işlek bir yol. Gitmekte kararlı…
Fazla kafa yormaya gerek var mı? Bu hayvan yumurtlamak için o bölgeye gitmeye çalışıyor. Tabi kendi tercihi değil. Dededen ebeden kalma gelenek. Siz ne derseniz artık?
Şimdi!
Irmaklara sulama kanalları yapıyorsunuz… İyi, hoş.
Bahar mevsimi yumurtlamak için suyun yukarısına doğru giden balıklar ırmaklar üzerine yaptığınız bentlerden çıkamıyor ve zıplayarak orada yorgun düşüyor. Yumurta sezonu Çuval çuval balık avlıyorlar bu bent diplerinden. Jandarma nöbet tutuyor bu mevsimlerde.
Allah aşkına!
Şu bentlerin dibine biraz beton atın. Ya da badal yapın çıksın bu hayvanlar? Ne nöbeti yahu! Eskiden “badal” derdik.
Otobanlar yapıyorsunuz… İyi, hoş.
Bir sabah Ankara’dan Sorgun’a kadar dört adet tilki cesedi saydım. Karşı şeridi bilmiyorum.
İkiyüzelli kilometrede dört adet olursa, Edirne’den Kars’a ne kadar olur? Ülkenin diğer yollarını varsayın. Köy yollarını hesap edin.
Kaç tilki ölür bir gecede?
***
Yine söylüyorum.
Ben siyaset yazmam hiyerif!

31.12.2018