Bir meşe ağacı, ormanın kendisine ayrılmış köşesinde hayata küçük bir tohum olarak başladı. On yıl sonrasında genç bir ağaçtı, kökleri toprağın derinliklerine doğru ilerlemeye başlamıştı.
Bir on yıl daha geçtikten sonra kökleri iyice güçlenmiş, dalları gürbüzleşmiş, kabukları olgunluk rengine dönmüştü.
O ilk tohumdan otuz yıl sonra aynı yerde artık güçlü bir meşe ağacı vardı. Dalları güçlü, kökleri iyice derinlerine indiği toprağı kavramış, kabukları gövdeyi koruyabilecek kadar sertleşmişti.
Otuz yılda altmış fırtına görmüş, güçlü yağmurların altında kendini korumuş, sert rüzgarlar karşısında eğilmiş, bükülmüş ama kırılmadan ayakta kalmayı başarmış.
Bir gün birisi meşe ağacının az ötesine bir kabak ekti. Birkaç ay sonra kabak yükselmeye başladı. Çünkü kabağı eken, çabucak ürün alabilmek için onu sık sık suluyordu. Bir süre sonra kabak daha çabuk uzamak için dallarını olgun meşe ağacının gövdesine doladı. Böylece daha kolay ve hızla uzuyordu.
Olgun meşenin olgun gövdesi kabak için hayati bir dayanak olmuştu. Kabak, güçlü meşeye dayanarak uzadı. Artık dalları meşenin boyuna gelir olmuştu.
Kabağı oraya eken bir gün geldi, kabağın boyuna baktı ve güldü:
-Şu işe bak! Bu meşe ağacı otuz yılda bu boya geldi ama ben bir kabak ektim, bol bol suladım ve onu birkaç ayda meşenin boyuna getirdim.
sinden itmedi. Bir süre daha hayat bu şekilde devam etti. Sonra yağmur ve fırtına mevsimi geldi. Kabağın dalları artık meşenin güvencesini gereksinmeyecek kadar büyümüştü.. Kabak kendini meşeden daha büyük, daha akıllı gördüğü için de böyle bir güvenceyle büyüdüğünü unutmuştu.
Ve sonra ilk fırtına koptu. Rüzgar, kabağın hızla büyümüş, kendini bilmez dallarını bir sağa, bir sola savurdu. Ertesi gün meşenin dibinde bir kabağın yıkıntısı duruyordu. Meşe yerli yerindeydi ve sonraki fırtınaları beklemeye devam etti.
Günümüzde de aileler, dostluklar kabak gövdesini hafif rüz Meşe bu sözleri dinledi, kızmadı. Kabağın dallarını gövdegarların vurduğu dalları gibi bir o yana savrulup dağılmıyor mu ?
Meşe olmak da insan olmak gibi zor olsa gerek.
Tarih : 29.08.2006
Bir on yıl daha geçtikten sonra kökleri iyice güçlenmiş, dalları gürbüzleşmiş, kabukları olgunluk rengine dönmüştü.
O ilk tohumdan otuz yıl sonra aynı yerde artık güçlü bir meşe ağacı vardı. Dalları güçlü, kökleri iyice derinlerine indiği toprağı kavramış, kabukları gövdeyi koruyabilecek kadar sertleşmişti.
Otuz yılda altmış fırtına görmüş, güçlü yağmurların altında kendini korumuş, sert rüzgarlar karşısında eğilmiş, bükülmüş ama kırılmadan ayakta kalmayı başarmış.
Bir gün birisi meşe ağacının az ötesine bir kabak ekti. Birkaç ay sonra kabak yükselmeye başladı. Çünkü kabağı eken, çabucak ürün alabilmek için onu sık sık suluyordu. Bir süre sonra kabak daha çabuk uzamak için dallarını olgun meşe ağacının gövdesine doladı. Böylece daha kolay ve hızla uzuyordu.
Olgun meşenin olgun gövdesi kabak için hayati bir dayanak olmuştu. Kabak, güçlü meşeye dayanarak uzadı. Artık dalları meşenin boyuna gelir olmuştu.
Kabağı oraya eken bir gün geldi, kabağın boyuna baktı ve güldü:
-Şu işe bak! Bu meşe ağacı otuz yılda bu boya geldi ama ben bir kabak ektim, bol bol suladım ve onu birkaç ayda meşenin boyuna getirdim.
sinden itmedi. Bir süre daha hayat bu şekilde devam etti. Sonra yağmur ve fırtına mevsimi geldi. Kabağın dalları artık meşenin güvencesini gereksinmeyecek kadar büyümüştü.. Kabak kendini meşeden daha büyük, daha akıllı gördüğü için de böyle bir güvenceyle büyüdüğünü unutmuştu.
Ve sonra ilk fırtına koptu. Rüzgar, kabağın hızla büyümüş, kendini bilmez dallarını bir sağa, bir sola savurdu. Ertesi gün meşenin dibinde bir kabağın yıkıntısı duruyordu. Meşe yerli yerindeydi ve sonraki fırtınaları beklemeye devam etti.
Günümüzde de aileler, dostluklar kabak gövdesini hafif rüz Meşe bu sözleri dinledi, kızmadı. Kabağın dallarını gövdegarların vurduğu dalları gibi bir o yana savrulup dağılmıyor mu ?
Meşe olmak da insan olmak gibi zor olsa gerek.
Tarih : 29.08.2006
29.08.2006
OKUR YORUMLARI
Yozgat'ta Günün Haberleri
YOZGAT'TA 5 GÜNLÜK HAVA DURUMU
YOZGAT İÇİN GÜNÜN NAMAZ VAKİTLERİ
