Benim Kitaplarım
Kimsenin okuma yazma bilmediği evimizde kitap da yoktu tabii; okul kitapları dışında kitaba verecek paramız da. İlkokul arkadaşımdan alıp okuduğum, ona da ağabeyinden kalma, kapaksız ve ilk sayfaları olmayan bir kitapla başladı serüvenim. Heidi adlı bir kızın hikâyesiydi anlatılan.
Sahip olduğum ilk kitap ise, güvercinlerime musallat olan kediyi kovalıyorken girdiğim komşu evlerden birinin çatı arasındaki bir meyve kasasında görünce el koyduğum, Oğuz Özdeş’in Liseli Bir Kız Sevdim adlı kitabıydı.
Sonra ortaokul birinci sınıf ve Türkçe öğretmenimizin verdiği ödev: Birinci dönem sonuna kadar herkes bir roman okuyup özetini çıkaracak. Halk Kütüphanesi’ne üye oluyorum; oradaki asık suratlı görevliden çekine çekine iki günde bir oraya gidiyor, camlı dolaplardan kitap seçmeye çalışıyorum.
Dönem sonunda yirmi romanın özeti hazır. İkinci dönem yirmi beş roman. Neler yok ki aralarında: Kerime Nadir, Abdullah Ziya Kozanoğlu, Feridun Fazıl Tülbentçi, Jules Verne, Emile Zola… Nihayet İnce Memet ve nihayet Bereketli Topraklar Üzerinde. Yaşar Kemal’in, Orhan Kemal’in romanlarında yaşayan insanlar bana yabancı gelmiyor, benim dünyamda da yaşıyor onlar. Ben de roman yazmak istiyorum. Önceden olduğu gibi ayakkabı boyacılığı veya “Buz gibi soğuk su içen!” diye bağırarak suculuk yapmıyorum o yaz; daha çok para kazanabileceğim tuğla ocağına gidiyorum. Çünkü artık kendi kitaplarım olmalı. İki kitapçı var şehirde. Vitrinlerindeki bütün (hepi topu üç beş tane, birkaç ayda bir yenileriyle yer değiştiren) kitapları almak istiyorum. Fakir Baykurt’un Irazca’nın Dirliği, Abbas Sayar’ın Çelo’su, Yılkı Atı, Kemal Bilbaşar’dan Cemo… ( Devam edecek)
