Her yıl olduğu gibi bu yıl da Yozgat’ı adım adım geziyorum. Kimi zaman bir haberin peşinde, kimi zaman bir fotoğraf karesinin… Doğada olmak, gördüğünü kayda almak insana çok şey anlatıyor ama bazen anlatılanlar umut değil, endişe oluyor. İşte bu yıl Yozgat’ta yaşadığımız tablo tam olarak böyle.
Boğazlıyan’dan Yerköy’e, Akdağmadeni’nden Yozgat merkeze kadar birçok göleti, barajı ve ırmak yatağını gözlemleme şansım oldu. “Şans” diyorum ama keşke hiç görmeseydim dedirten manzaralarla karşılaştım. Kuraklık, yalnızca rakamlarda ya da raporlarda kalan bir kavram değil artık; gözle görülür, elle tutulur bir gerçek. Bir zamanlar suyla dolu olan barajlar boşalmış, ırmak yatakları çatlamış toprakla baş başa kalmış durumda.
Aralık ayındayız… Normal şartlarda bu toprakların kar altında olması, suyun sessizce birikmesi gerekirdi. Evet, yağmur yağdı, kar da düştü ama ne yazık ki “tat vermedi.” Ne barajları doldurmaya yetti ne de toprağın susuzluğunu gidermeye. Yağış toprağı bile doyurmamışken, göletlerin dolmasını beklemek hayal oldu.
İlçelerde, köylerde dolaşırken birçok çeşmenin başında durdum. Aralık ayında olmamıza rağmen çoğu çeşmeden tek damla su akmıyordu. Bu durum, kuraklığın sadece tarımı değil, günlük yaşamı da doğrudan etkilediğinin açık bir göstergesi. Yozgat merkezde ise su sıkıntısı artık hissedilir boyuta ulaştı; belediye, mecburen su kesintilerine gitmeye başladı. Bu, tehlike çanlarının çaldığını gösteren en net işaretlerden biri.
Tarlalara baktığınızda iç burkan bir başka manzara daha var. Kar altında kalması gereken ekinler, soğuğun ortasında açıkta bekliyor. Kar, sadece bir örtü değil; toprağı koruyan, suyu saklayan doğal bir nimettir. O örtü olmayınca ekin de savunmasız kalıyor, toprak da.
Burada durup bir kez daha hatırlamak gerekiyor: Su hayattır. Bu cümle artık bir slogan değil, yaşadığımız gerçeğin ta kendisi. Eğer kış ayları da bu şekilde kurak geçerse, önümüzdeki yaz bizi çok daha büyük sıkıntılar bekliyor. Tarımda verim kaybı, içme suyu sorunları ve ekonomik zorluklar kapımızda olabilir.
Bugün gördüklerimizi görmezden gelirsek, yarın yaşayacaklarımız çok daha ağır olur. Suya sadece musluktan akan bir nimet gibi bakmayı bırakıp, onu korumamız gereken hayati bir değer olarak görmenin zamanı çoktan geldi. Çünkü yağışlar tat vermiyor ve doğa bize sessiz ama çok net bir uyarı gönderiyor.
