Yozgat gazetesiyle bir bayram yazısıyla tanıştım.

       Gazete piyasaya sürüldükten bir kaç gün sonra bana yollanmıştı.         Enine boyuna gazeteyi inceledim. Mesleğe yazılı basınla başlamış biri olarak ister istemez gerilere gittim.

Gazetecilik her baba yiğidin harcı değildir. Hele hele gazete çıkarmak hiç değil.

        Bir gazetenin sayfalarının nasıl oluştuğunu, piyasaya çıkana kadar ne zorluklar yaşandığını, büyük emekler verildiğini iyi bilenlerdenim.

        Hele hele çıkarılan gazete bir bölgeye hitap ediyor yani yerel bir gazete ise bu işin zorlukları daha da artar.

        Kesin olarak biliyorum ki Yozgat gazetesinde de bir çok emekci arkadaşım var.

        Onların neler yaşadığını, ne zorluklar içinde bu gazeteyi çıkarmakta olduklarını uzaktan da olsa yaşıyor, biliyor gibiyim.

Kendilerini bu mesleğe adamış kişiler olan bizler, okuyucuyla bütünleşmenin keyfini, dünyaları verseler değişmeyiz.

Maddiyatı hep ikinci planda tutan ya da hak ettiklerini alamayan bizler, bu işin keyfini manevi değerler ile çıkartır ve yaşarız.

        Yozgat gazetesi sayesinde ben de Yozgatlılar ile buluşuyorum. Yozgatlı değilim ama, ilk fırsatta da Yozgat'ta olmayı hedefliyorum.

        1 Martta 30 yaşına giren Yozgat gazetesinin yayın hayatı inşallah dünya döndükçe sürer.

        Yozgat gazetesini yaşatanlara, emeği geçenlere ve tüm Yozgatlılara sevgiler ve saygılar sunuyorum.

        Yazımı noktalarken diyorum ki;

        Bu gazeteye sahip çıkın...

(F.Çetiner / Bizim Stadyum proğramı yapımcısı)