İsmet KAPUSUZ

        YOZGAT'ı, Yozgat'ın ve Yozgatlı’nın Gazetesi olduğu içinde seviyorum.

       1 Mart 1998 tarihinde 25 yaşına basacakmış. Tam ye­tişkin çağında. Sahibi de çok sevdiğimiz bir Yozgatlı, sos­yal yönü iyi ve berrak, ilişkileri samimi. Kendini yetiştiren bir gazeteci hemşehrimiz, ilimizin sorunları ile haşır neşir bir Yemen askeri.

       Her şeyin gönlünce olması­nı her zaman olduğu gibi, yi­ne de tekrar ediyorum.

       Posta kutusuna 10 ve 17 ta­rihli Yozgat Gazetesi’ni atmış postacı, sağ olsun. Ne kadar mutlu oluyorum İzmir’de bi­lesiniz.

       Yozgatlı gurbette, o güze­lim ilin bir sevdalısı oluyor ki sormayınız. Hele elime ge­çen gazetemizin Sorgun Şe­ker Fabrikası ile ilgili merasi­mi ve Sn. Başbakanımız ilimiz için söylediklerini okudukça güvenim artıyor, elbette se­viniyorum. Bu konudaki dü­şüncelerimi yazıp gönderdim gazetemize, belki okursunuz.

       Gazetemizde siyasi içerikli, gerek Sn. Başbakanın, gerek­se milletvekilimiz Lütfullah Beyin konuşmalarına yer ve­rilmiş haliyle. Münci Alper'in, Temel Sönmez talebemin gü­zel yorumlan da var.

       Konuya, gazetemizin 25 senelik ömrü boyunca önün­deki basamaktan nasıl çıktığına bir nebze dokunarak gir­mek istiyorum. 25. Km taşına erişmek!

       Sene 1974. 12 senelik me­busluğa veda ederek Anka­ra'da, 1961'de Yozgat'ta bı­raktığım muallimlik mesleği­ne döneli 3-4 ay oluyor. O ta­rihte sevgili Kiracı geçmiş pe­dalın başına çok mütevazı imkânlarla Hakan Matbaa­sında sevimli Yozgat'ı çıkar­ma uğraşı veriyordu demek. O günün mütevazı işyeri, bugün görkemli bir matbaa ve gazete idarehanesi...

       Basın; TV: Son yıllarda med­ya denilen bu dördüncü kuv­vetten nasibini alan, iktisaden kalkınmış illerimizin he­men hepsini gördüm, gez­dim, dolaştım. “Kadersiz Yozgat” diye ağıt düzmeye­ceğim, bazı kişi ve çevrelerin yaptıkları gibi gözüme sarım­sak sürüp “Ah garip Yoz­gat'ım” diye de ağlamayaca­ğım. Zira bugün Yozgat'ta, medya oldukça ses getir­mektedir. Televizyonlarınız var, gazeteleriniz çıkıyor, dergileriniz herhalde yayın hayatını sürdürmektedir. Ne mutlu sizlere. Basın ve med­ya kuruluşlarının emekçileri­ni, müteşebbis hemşehrileri­mi bu vesile ile gönülden kut­luyor, Yozgat için gösterdik­leri özveriden dolayı şükran­larımı sunuyorum.

       1960 ihtilali sonrasında gö­zünü dünyaya açan Yozgatlı nesil; bugün 37-38 yaşında. O günlerde sevgili Abbas Sa­yar’ın Bozok'u, Sn. Tanrıdağ'ın Hakikat'i birer küçük yaprak halinde kamuoyumu­zun naşiri efkârı idi. Arşivim­de hala saklarım onları, 30 ya­şın verdiği heyecan, politika­ya da aşina düşüncemle her ikisine de yazardım. Rahmetli Nusrat Tanrıdağ'ın çıkardığı Vilayet Gazetesi pek elime geçmezdi.

       Doğan Özmen meslekta­şım Sorgun’dan bir gazete gönderir, Yozgat'ı da ele ge­çirdim mi kendimi ilimde zannederim bir an. Ama hiç değilse yılda bir defa ilimizi ziyaret etmeliyiz. 1997 baha­rında 3 gün kaldım. Yoz­gat'ta iki sınıf arkadaşım kal­mış liseden Sn. Yaşar Eryaşar ve Sn. Saffet Acun. Ortao­kuldan kim var bilemiyorum da ilkokuldan Ömer Gökçeoğlu ve adaşı Ömer Aktoklu kardeşlerim işyerinin başın­da.

       Ankara'da, İstanbul'da, İz­mir'de çeşitli muhitlerde hep konuşuruz Yozgat'ı da, arka­sından kimsenin kalmadığını hemen dile getiririz. Herkes Yozgat'ta. Nüfus 50 bini geç­miş, köyden şehre hatırı sayılır bir göç olmuş, okullar, has­taneler, fakülteler, enstitüler şehri olmuş Yozgat. Gayet hareketli buldum şehrimizi. Caddeler taksi dolu.

       Yozgat’ta kimse kalmamış demekle, geçmişteki vebali­mizi kendi dilimizce sergili­yoruz. Yozgat ekonomisi güçlü olsaydı: Sn. Kiracı ga­zetesini daha iyi şartlarda, daha iyi olanaklarla günlük çı­karırdı şüphesiz.

       Buna da şükür Osmancı­ğım, sana ve gazetene en azından bir çeyrek asırlık da­ha ömür diliyor, başarılarının devamını temenni ediyorum.

       “İşte geldik gidiyoruz,

       Şen olasın Halep şehri”

       Hesap ettim bütün dünya malını

       Neticesi bir top beze da­yandı

       (Yunus Emre)

       Tüm hemşehrilerime Şeker Fabrikası hayırlı olsun.  // 02.03.1998