Ölümün olduğunu unuttuğumuz bu dünyada, ne çok saçma şeyi dert ediyoruz kendimize.
Para, pul, mal, mülk, kırgınlık, küskünlük, kavga, gurur…
Yarın öleceksin deseler, bu kadar rahat kırıp, döküp, tartışabilir miyiz ki sevdiklerimizle?
Yarın görüşürüz, haftaya ararım sözlerini sanki yarına çıkacağımızdan emin bir halde hiç düşünmeden sarf edebilir miyiz?
Tatilden sonra ordayım, ne kadar basit kurduğumuz cümleler…
Hiç ölmeyecek gibi, kibirli ve gururlu yaşıyoruz.
Bunun için keşke yarın ölecek gibi merhametli yaşayabilseydik…
Yalan dünyanın yalancı oyunları, dünya hayatının aldatıcı renkleri hepimizin gözünü kör, kulağını sağır ve egosunu tavan yaptırmış ve bizi esir almış durumda ne yazık ki!..
Oysa gün gelecek ‘’Geriye hiçbir şey kalmayacak senden; ne nüfus kütüğünde bir ad ne de belleklerde yaşayan bir anı. Geçmişten silindiğin gibi gelecekten de silineceksin. Hiç var olmamış olacak!’’ George Orwell
Her insan ölecek yaştadır. Ölüm genç yaşlı, zengin fakir, hasta sağlıklı ayırt etmiyor ki!
Her insan kendisine verilen ömür sermayesini tükettiği gün bu hayattaki rolünü tamamlayıp, sessizce çekip gidiyor işte.
Nefeslerimizin sayılı olduğunun bilincinde yaşamalıyız hayatı.
Aslında her ölüm sevdiğimiz insanlar için erkendir. İnsan en yakınını kaybedince ölümün ne demek olduğunu daha iyi anlıyor. Annemi kaybettiğim gün sanki bir daha hiç yaşayamazmışım gibi gelmişti.
"Ağızların tadını kaçıran ölümü çokça hatırlayın.’’Hz. Muhammed (s.a.v.)
Mühim olan öldükten sonra ‘’Baki kalan bu kubbede hoş bir sada’’ bırakabilmektir.
Öldükten sonra iyi bir insandı Allah rahmet eylesin dedirtmek olmalı amacımız, gayemiz.
Kırıp dökmek çok kolaydır, ama onarmak için bazen ömür yetmez. Zira kalp Allah’a en yakın organdır.
Kişinin öldükten sonra da iyiliklerle anılabilmesi için sağ olduğu zamanda kendini unutturmayacak iyilikler yapması lâzımdır. Öyle yaşamalısın ki ölümüne düşmanların bile üzülmeli.
Vaktinden önce gider mi insan? Gidiyorlar işte…
Duvarda hırkaları, cebinde fotoğrafları, sevdiği türküleri evdeki yerini…
Her şeyi dağıtıp gidiyorlar hem de… Gidiyorum’’ bile diyemeden!.. (Alıntı)
Birçok giden de memnun ki yerinden çok seneler geçti dönen yok seferinden diyor ya şarkının sözlerinde. Dönüşü olmayan bir yolculuğa çıkacağını hemencecik unutuveriyor insanlar.
Dün geçmişte kaldı, senin için yarın olacak mı orası da muamma, o zaman gün bugün, yani yaşadığın gündür.
İnsan arada başını iki ellerinin arasına alarak düşünmeli!
Ben kime ne yaptım, kimi üzdüm, kimi kırdım, kimin canını yaktım, kimin gözyaşlarına sebep oldum demeli. Telafi için çaba sarf etmeli. Yarın çok geç olabilir vah, tüh de fayda etmez.
Bugün varsın, yarın senin için sala verile bilirken bu kibirde neyin nesi?
Perşembe günü konuşup şakalaştığım mesai arkadaşımın pazartesi günü elim bir trafik kazası sonucunda hayatını kaybettiğini derin bir üzüntü içerisinde öğrendim.
Ben bu vesile ile değerli mesai arkadaşıma Allah’tan rahmet yakınlarına başsağlığı diliyorum.
Dünya bu kadar boş işte! Bugün varsın, yarın yoksun. Bir varmış, bir yokmuş olacaksın.
Ölüm kaş ile göz arasındayken hiç ölmeyecek gibi gururdan, kibirden, inattan kuleler inşa etmeye gerek var mı? Bugün varsın yaşadın, peki ya yarın? Saniyeler sonra ölmeyeceğine garantin mi var?
Hiç ölmeyecek gibi bu dünya için, yarın ölecek gibi ahiret için yaşamalıyız.
Ölüm güzel şey budur perde ardından haber.
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü? Peygamber!
(Necip Fazıl Kısakürek)
Saygıyla…
