Ramazan

Sürekli akıp giden hayatın içinde bir değişimin habercisidir Ramazan.
Zaman yine akıp gidecektir.
Hergünün telaşı kendine göre yaşanacaktır.
Borç-alacak, hasret, geçim kaygısı her zaman olduğu gibi yine varolacaktır.
Değişen sadece insanların tavır ve davranışlarıdır
İnsanlar, daha olgun, daha mutedil, daha sevecen, daha sevgi dolu, daha yardımsever vs. olmaya sadece gayret etmezler, olurlar. Bu oluşum; ilahi emrin tebliğinden bugün inanan insanın ruhuna ekilen rahmet tohumlarının ürünüdür.
İlk emrin, Ramazan ayı içerisinde bir gecede inmiş olması Ramazan ayının manevi atmosferin ifadeye yeter sanırım.
İslam’ın ilk emri; “Oku,yaradan Rabbinin adıyla oku.”
Din görevlilerimiz bu ay da çıksa Kuran okunmasını tavsiye ederler. İslam alemi asırlardır okur. Çok okumasına rağmen Müslüman dünyanın bugünkü sefaleti nedendir?
"Oku" emrine uyulmuştur. Ancak; yüce yaradanın;
"Kur’an’ı okumanız ve anlamanız için indirdim." Emrine gereği gibi uyulamamıştır. Bu yüzden olsa gerek; gayri Müslimler, " İslam dünyasında Kur’an çok okunur, ama çok az anlaşılır." demişlerdir.
Kur’an’ı okuduğumuz kadar anlayabilmiş de olsaydık Ramazanda yolculuk eden insanları, “Oruç yiyor” diye yol lokantalarında evire çevire dövermiydik.
Beyinsizliğe bakın ki; Allah’ın ruhsat verdiği yolcuya, Türk-İslam davası adına ruhsat tanımayan cahiller sürüsü revaçta.
İşin garibi, koskoca bir dava ve küçücük davacilar!
Neyse ki; O günler çok gerilerde kaldı.
¨ ¨ ¨
Ramazan, manevi olgunluğun doruğa ulaştığı ay.
Recep ve Şaban Ramazan’ın hazırlayıcıları. “Üç aylar” diye tabir edilen manevi ikimin iki ayını, uhrevi dünyamızdan neredeyse sildik.
Recep; bahriye neferi zannedilir, kavuşulacak yar hanesine hapsedildi.
Şaban; Kemal Sunal filmlerinin baş aktörü olarak aptallığın timsali gibi yeretti beynimize.
Baş tacı edeceğimiz bir Ramazan kaldı elimizde.
Nefsin ve bedenin bütün kötülüklerden uzak tutularak korunmasını sağlayan oruç ayı Ramazan.
Mümkün olduğunca şer ve kötülükten uzak, hayır ve hasenat yakın durabilme hali, Ramazan.
“Eline, diline, beline sahip ol." Şeklinde kristalize edilen, nefsi öldürmek yerine, ona hükmeden ibadettir oruç.
Keşke, bir aylık ömrü Ramazan’a yakışır safiyetle geçirebilseydik.
Orta halli ailelerin mütevazı sofralarında bereket, zengin sofralarında nimet sayılan fakir-fukara Ramazan misafirlerini evlerden ve konaklardan çıkarıp gezici tiyatro kumpanyası oyuncuları gibi iftar çadırlarına yerleştirdik.
Sanki, Ramazan ve oruç sadece iftar sofrasından ibaretmiş gibi.
Ramazan’ın ilk günlerinde camileri dolduran cemaati, her gün biraz daha azaldığını, Kadir gecesi yeniden çağalın son teravih namazına kadar arttığını görürüz
Son teravih namazında sonra gayretkeş müezzinin "Elveda şehri Ramazan" ilahisi olmazsa olmaz .Vedalaşmadan önce Ramazan’a ne diller dökülür!
Nolaydın Nolaydın,
Mübarek üç ay olaydın.
Bir ayın sonunu getirmekte zorlanan cemaat, yarı şaka yara ciddi, "Dur hele hoca biz bayramı getirinceye kadar akla karayı seçtik. Sen üç ay itsiyorsun. Biz bayram edelim sen istersen altı ay daha tut” demeye başlar.
Bayram namazını da kılıp, iftar çadırlarında yanaşık düzene alıştırdığımız cemaati cami de toplu bayramlaşmaya alıştırdık mı iş tamamdır.
Ne yakın akraba, ne konu-komşu ne de dost ahbap ziyareti. Bir Ramazanı daha alnımızın akıyla uğurlamya çalışmanın gururu ile nice gelecek Ramazanlar sağlık ve afiyetle beklemeye başlarız.
İfrat ve tefrit de sınır tanımayan cehaletimiz, imanımızın bekçisi, geleceğimizin kefilidir.
Rabbim, Ramazan ayının bilinci, oruç ibadetinin de şuurunda olan kullarından eylesin. Amin.