Sayin Osman Hakan Kiraci

         Yozgat gibi içine kapanmis, kaderiyle felsefesine boyun egmis, tevekkülü sabir sermayesi yapmis bir toplumda gazeteciligin ne büyük bir çile oldugunu kirkdört yildir -947-991- yüreginin ortasinda duyan bir agbeynizim. "Bilen bilir, bilmeyen bir tutam mercimek sanar", "yiyen bilmez, dograyan bilir." 
          Istanbul'da Babiali'de üç isyerim varken, beni Yozgat'a matbaa açmak, günlük gazete çikartmak heyecanina sürükleyen duygularimi simdi daha iyi anliyorum. Hiçte esef etmiyorum bu duygularima. Tam bir maddesel iflasimi hazirlayan gazeteciligime. Ben sekiz romanimdan üç bes kurus almasaydim halim nice olurdu bilemem.
         Alinan alinsin. En az otuz yil Yozgatli'ya bedava gazete dagittim da Allah'in bir kulu; "Bu degirmenin suyu nereden geliyor?" demedi. Davalarini güttügümü akillarindan bile geçirmediler. Içim yemedi gazetemi kapatmak. Bir cefakar yavruma birakip, gurbet ellerine kirik kanadimla yol açtim.
          Bütün bu çileleri iliklerine kadar tatmis bir kisi ancak senin sabrini takdir hissesine kavusur.
         Gazete enflasyonuna ugramis sehrimizde gerçek gazeteciligi yapan sizsiniz. Bütün gurbetteki Yozgatli hemsehrilerinize ulastirdiginiz gazetemizin takdirle yadedildigini, davalarini takip ettigini herkes biliyor, bilmesine ama "Bu pinarin suyu nereden geliyor. Daha ne kadar ve nereye kadar akar" demiyor.
         Ömrü bedava olanlarin, gazetesi de bedava olur.
         Sabir, bu iste selamet olmaz. Yine de size basari ve sabir diliyorum.
         Gayretinizi, Yozgatliliginizi kutluyor, arkadaslarinla birlikte gözlerinden öpüyorum.

AYVALIK /15.8.1994